Adanın son gününde,anne eli değen çıtır böreklerin kokusu sarmışken evin duvarlarını "gitmeler" kabarıveriyor sol yanımda..
Sıcak,yeşil,huzur dolu bir ovadan omuzlarına kar yüklenmiş,soğuk,korku saçan dağlara doğru yol almanın zorluğunu,
Biliniz ki; şilanımın,ekinimin,azatımın,ömerimin,kurbanımın,esmamın ve tüm çocuklarımın kömür gözlerindeki ferahlığı tahayyül ettikçe unutmakla kalmıyor çehremde oluşan tebessümden alıyorum kudretlerin en yücesini.
Şimdi gitme vakti.
Elveda..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder