21 Kasım 2011 Pazartesi

Eylül'den Akanlar

imini denize nazır yeşillikte yakalıyor şeytanın soyundan gelenler,kimini denizin tam ortasında boğmaya kalkışıyor insan suretinde görünenler.

Ölüm bazen keşke denilenlerin arasına yazdırıyor ismini.Arzu edilen hatta tercih edilen oluyor.

Dost mu düşman mı şu yağmur bulutları? Yağıverseler silip süpürecekmiş gibi hükmediyorlar semalardan yeryüzündeki karıncalara.Karıncaların çalımlarına bakın hele.Adımlarının ardında bıraktıkları izlerin kudretine bakın.

Denizin tuzu söndürmüyor renkli gözlerdeki kötülüğün karasını cayır cayır yakan ateşi.Rüzgarın sesi gizleyemiyor bir gencin acısının yedi düveli ayağa kaldırıcı çığlığını.

Ah şu sahip olma id'i.Ah şu ilkel benlikler.

Kaçınca;katran bulaştıran gözlerde diniyor mu suçluluk duygusu? Kapanıyor mu yaralı bir kızın hafızasındaki derin çukurlar?

Rap rap rap.Askerler geliyor içlerin ıraklarından.Mayınlar ard arda yıkıyor körpe hayatları.

İşte kimini denize nazır bir yeşillikte buluyor kötülerin âsası,kimini denizin tam ortasında yalpalayan sandalda.Ve için için ağlıyor evlatlarına kötülüklerin anası...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder