Yar Yüzü

Yazdan kalma bir Kasım sabahı...Sarı sapsarı kokan pazartesiler,cumalar..

Hüzün kovan kuşlar çoktan güneyin yolunu tutmuşlar.Bir ben kalmışım kuzeye yakın bu diyarda bir de adın kalmış göz kapaklarımın şişkinliğinde.Dünyanın ağırlığı var sanki üzerimde.İki yana sallasam başımı yıkılıverecekmiş gibi duruyor tüm dikili taşlar.Nerden bilmem aklıma geldi birden geçmiş zamanın birinde bir dikili ağacınız olmalı demiş adını heybemden hiç düşürmediğim bir cümle kurucu.Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine..
Sonbaharın yağmurlarına güvendiğimden besbelli göz ardı ettim yüreğimin ateşe verilen yerlerini.Üflesem söner sandım,bu yıl yağmur çok yağar sandım.Bu sanma sürecinde dans ederken akrep ile yelkovan içimin külleri dağılıverdi birdenbire yaryüzüne...
Yazdan kalma bir Kasım sabahı.Limon tadında salılar,pazarlar...