Uzaklardaydı çocukluğum.Sıra sıra dizilmiş dağların ardında git git bitmeyen yollarla kardeş mekanların birindeydi.Kışın ardından yitip de gidemeyen yazların kucağında büyürdü.Denizin karasından emerdi yüreklerin en temiz olanını..
Büyüdükçe çimen gözlülerden,dağ yeşillerden dikti gönlünün en büyük ocağına sevda örtülerini.Büyüdükçe serpildi,serpildikçe büyüdü..
Çimenlere bakarken titreyen koca kara gözleri gördüklerine şaşırdı,duyduklarına inanırken inandıklarını unuttu.
Uzaklardaydı çocukluğum.İki dağın arasındaki sahil şeridine yaslanırken buldu bir gün büyüttüklerini ve büyümüşlüğünü…
Kuraklar kuruturken gözlerdeki çimleri,çocukluğum büyüyüverdi geride bırakırken kim bilir kimleri…
Çocukluğum uzaklardaydı ve uzaklar çimenlerdeki tuzaklardı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder